Od Axela do Elizy

- Okay, Jungs, wir sind hier, nur um wie Feiglinge verstecken. Wir nehmen die Pferde, nehmen die Pistole und Wasserfälle. Dobra chłopacy, nie możemy się tutaj tak ukrywać jak tchórze. Bierzemy konie, zabierajcie broń i spadamy. - powiedziałem zabierając swój karabin i inne rzeczy.

Zabraliśmy swoje szpargały, już chciałem schodzić za innymi lecz siostra zakonna pociągnęła mnie za ramię tym samym zatrzymując.

- Żołnierzu, dokąd idziecie? Dlaczego nas zostawiacie...? - spytała.

- Nie możemy się tutaj ukrywać jak tchórze, doszedłem do wniosku że przebywając tutaj narażamy was na niebezpieczeństwo, nie chcę mieć nikogo z was na sumieniu. Przepraszam... ale bez nas będziecie bezpieczniejsi... - wyznałem błądząc wzrokiem po zdziwionych twarzach dzieci.

Eliza?